Η Ιστορία της πατάτας του Μπούρμπανη μας δείχνει πώς μπορούμε να αποκτήσουμε ένα καλύτερο λαχανικό. Πριν από χρόνια, ο Λούθερ Μπούρμπανη, τού οποίου οι γεωπονικές εργασίες είναι γνωστές, παρατήρησε ότι σε ένα από τα φυτά της πατάτας του κήπου του, σχηματιζόταν ένας σαρκώδης καρπός. Όλοι ξέρουμε ότι οι πατάτες δεν φυτεύονται με σπόρους, αλλά με μικρές πατάτες ή μοσχεύματα. Ο Μπούρμπανη σκέφτηκε ότι μπορούσε να πάρει καινούργιους σπόρους και παρακολούθησε προσεχτικό τον καινούργιο καρπό πού σχηματιζόταν. Όταν αυτός ωρίμασε, τον έκοψε και έβγαλε τούς σπόρους. Ήταν μόνον 23, τούς έσπειρε, την επομένη άνοιξη και οι σπόροι φύτρωσαν. Στη συγκομιδή, εξέτασε με προσοχή τις πατάτες κάδε φυτού. Ποια όμως ήταν ή έκπληξή του, όταν είδε ότι οι πατάτες ήταν διαφορετικές από το ένα φυτό στο άλλο. Άλλες ήταν πολύ μικρές με ένα περίεργο σχήμα, άλλες είχαν μάτια χωμένα βαθιά, άλλες είχαν φλούδα ζαρωμένη κ.λ.π. Από αυτές διάλεξε μερικές, πού του φάνηκαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και πήρε δυο φυτά, πού έδωσαν μεγάλες πατάτες με λεία φλούδα, πολύ διαφορετικές από όλες εκείνες πού πουλούσαν ως τότε στις αγορές. Μια λεπτομερή εξέταση των καινούργιων καρπών έμαθε στον Μπούρμπανη ότι οι πατάτες του ενός φυτού ήταν λίγο καλύτερες από του άλλου. Φύλαξε τότε τις πρώτες, για να τις ξαναφυτέψει. Όλες έδωσαν νόστιμες πατάτες. Από αυτές διάλεξε τις καλύτερες και τις φύτεψε τον επόμενο χρόνο. Και πήρε μεγάλες πατάτες, εντελώς λεπτές και σε ποσότητα αρκετή για να τις πουλήσει και να τις κάνει γνωστές στον κόσμο. Έτσι έγινε ή πατάτα του Μπούρμπανη. Βλέπουμε λοιπόν, ότι ή επιλογή, όταν γίνεται σωστά, επιτρέπει να παράγονται νέες ποικιλίες.
Ή Ιστορία του φασολιού της Λίμας μας δείχνει ότι μπορούμε να βελτιώσουμε τα λαχανικά και με άλλον τρόπο. Μια καλοκαιρινή ημέρα του 1850, ένας άνθρωπος, πού περπατούσε σε ένα εξοχικό δρόμο, στη Βιργινία, ανακάλυψε ένα φυτό φασολιού νάνου. Το ξερίζωσε προσεχτικά και το φύτεψε στον κήπο του. Η καλλιέργεια του φασολιού της Λίμας, την εποχή εκείνη ήταν πολύ κοπιαστική, γιατί τα φυτά έβγαζαν μεγάλους βλαστούς και έπρεπε να χώνουν στα χωράφια πολλά στηρίγματα, για να μπορούν να αναρριχώνται πάνω τους. Για αυτό έπρεπε να βρεθεί μια ποικιλία χαμηλών φυτών, πού να μην χρειάζονται στηρίγματα. Και τούτο επετεύχθη με σπόρους της φασολιάς νάνου πού φυτεύτηκαν και έδωσαν φυτά νάνους.
Η πρώτη όμως φασολιά νάνος βρέθηκε μέσα σε ένα χωράφι γεμάτο από φασόλια με μακρείς βλαστούς. Ασφαλώς προερχόταν από σπόρο της ίδιας ποικιλίας και είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα πού είχαν οι γονείς του. Μια νέα ποικιλία, πού φανερώνεται έτσι απότομα, δεν είναι, γενικά καλύτερη από τούς γονείς της. Αλλά μια προσεχτική παρακολούθηση, μπορεί να δώσει ποικιλίες καλύτερες και είναι πολύ πιθανόν ότι τα πολλά λαχανικά πού προέρχονται από το λάχανο (την κράμβη) είναι ποικιλίες πού φανερώθηκαν απότομα. Ένας άλλος τρόπος για τη βελτίωση των λαχανικών, είναι ή διασταύρωση ορισμένων ποικιλιών. Με τον τρόπο αυτό παίρνουμε τα νοθογενή φυτά.
Με την περιποίηση ακόμα του εδάφους είναι δυνατό να έχουμε λαχανικά καλύτερα. Έχουν διαπιστώσει ότι τομάτες, πού καλλιεργήθηκαν σε ένα χωράφι, μπορεί να είναι πολύ πιο πλούσιες σε βιταμίνες από άλλες,πού καλλιεργήθηκαν σε άλλο χωράφι. Η χρησιμοποίηση μερικών προϊόντων, πού τα ονομάζουν συντονιστικά τής αυξήσεως, επέτρεψε να πάρουμε τομάτες «χωρίς σπόρους». Στην πραγματικότητα οι σπόροι υπάρχουν ακόμα, αλλά είναι λιγότεροι, όπως και ο πολτός.